Het gaat om een 3D-geprint apparaat dat werkt op basis van ionen. In de unit wordt zout uit zeewater gepompt. Dat in tegenstelling tot klassieke ontziltingstechnologieën, waarbij het water wordt onttrokken en het zout achterblijft. Het is een goedkoop proces dat weinig energie verbruikt en weinig onderhoud nodig heeft.

De onderzoekers zijn er tot dusver in geslaagd om 50 procent zout te onttrekken. Om zeewater drinkbaar te maken, moet dat cijfer nog opgetrokken worden tot 90 procent. De technologie werd ontwikkeld in samenwerking met een universiteit in Indonesië en een in Johannesburg.

Duurzaam en mobiel ontzilten

Ontzilting is essentieel om drinkwater en irrigatiewater te voorzien op plaatsen waar zoet water schaars is. Maar doorgaans gebeurt het met energie-intensieve processen in grote industriële installaties.

Professor Frank Marken van het departement Chemie van de universiteit van Bath: “Grote industriële waterinstallaties zijn nodig in onze moderne maatschappij, maar je hebt er niets aan als je op een afgelegen locatie woont waar drinkwater schaars is, of als er een ramp is gebeurd en er geen zoet water meer voorradig is. In zulke gevallen zijn kleine, mobiele ontziltingsunits op zonne-energie enorm nuttig.”

Zout hergebruiken

Nog een voordeel van de nieuwe technologie: de ontziltingsunit kan niet alleen zout uit water verwijderen, maar dat zout ook ‘opconcentreren’. Zo wordt de hoeveelheid afval beperkt. Het zout zou daarna gebruikt kunnen worden als voedingssupplement of als anti-vriesmiddel. Het zout dat nu vrijkomt in ontziltingsinstallaties wordt meestal in zee geloosd, waar het schade kan aanbrengen aan het zeeleven.